🔞ഓര്‍മ്മചെപ്പ്

[ഈ കഥ എഴുതിയത് ആരാണെന്നു അറിയില്ല. പണ്ടെപ്പോഴോ സേവ് ചെയ്തപ്പോള്‍ കഥാകൃത്തിന്റെ പേരിന്റെ ആദ്യക്ഷരങ്ങള്‍ ആയ Su എന്ന രണ്ടു അക്ഷരങ്ങള്‍ മാത്രമേ സേവ് ആയുള്ളൂ.. പിന്നെ ഇതു എനിക്കു വായിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രം ആയിരുന്നു അന്ന് ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ ചെയ്തത്.. എനിക്കു വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട ഒരു കഥ, വായിക്കാത്ത ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്‍ അവര്‍ക്കുവേണ്ടി ഇവിടെ ചേര്‍ക്കുന്നു. കഥാകൃത്തിനു ഈ കഥ ഇവിടെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നതില്‍ വിഷമം ഉണ്ടാകില്ല എന്ന വിശ്വാസത്തോടെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കട്ടെ...]

രണ്ടു പാടങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെയുള്ള നേര്ത്ത ഇടവരമ്പിലൂടെ മുന്നോട്ടു നടക്കാന്‍ ഞാന്‍ നന്നേ പ്രയാസപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു, പത്ത് പതിനഞ്ച് വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുന്പ് ഞാനും നന്ദനും അശോകനും ഗിരിജയും പ്രേമയും സുപ്രുവുമെല്ലാം ഓടിക്കളിച്ചറുമാദിച്ച പാടവരമ്പത്താണു ഞാനിന്നു നടക്കാന്‍ പോലും കഷ്ട്പ്പെടുന്നതു എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി... കണ്ണുകെട്ടി നടന്നാല്‍ പോലും ബാലന്‍സ് തെറ്റാതിരുന്ന വരമ്പുകള്‍..
ദൂരെ നിന്നു ആരോ നടന്നു വരുന്നതുകണ്ടിരുന്നു. ഓരോന്നു ഓര്‍ത്തു നടന്നതിനാല്‍ വളരെ അടുത്തെത്തിയപ്പോളാണു ആളെ മനസ്സിലായത്തു... ഗിരിജയും അവളുടെ മുന്നിലായി 6 വയസ്സുപ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെണ്കുട്ടിയും. അവളെ കണ്ടപ്പോള് എനിക്കാദ്യം ഓര്മ്മവന്നതു.. നന്ദനോടുള്ള അസൂയകൊണ്ടൊ അതൊ എന്നോടുതന്നെയുള്ള അപകര്‍ഷതാബോധം കൊണ്ടോ ഞാന്‍ എന്നും അവളൊടു ചോദിക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ആ പൊട്ട ചോദ്യമാണു.. ഗിരീ സത്യം പറയണം .. ഞാനാണോ അതോ നന്ദനാണൊ കൂടുതല്‍ സുന്ദരന്‍?
അവള് ഒരു ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്നും ഉത്തരം പറയാതെ പോകും.....
'നിനക്കു 100 ആയുസ്സാണു ഗിരീ..നിങ്ങളെയൊക്കെ ഇപ്പൊ ഓര്ത്തതേ ഉള്ളു...'ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
'നൂറൊന്നും വേണ്ട രവീ, കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒന്നു പ്രാപ്ത്തരാക്കുന്നതു വരെ തമ്പുരാന് ആയുസ്സ് തന്നാല്‍ മതി....' വരികള്ക്കിടയില് ഒരു വിഷാദച്ചുവയുണ്ടോ ?
'നീ എന്നു വന്നു, വിനയേട്ടന് എന്തു പറയുന്നു'  എന്നെല്ലാം ഞാന്‍ വിശേഷങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.
'ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍  ഇവിടെ തന്നെയാണു രവി.. വിനയേട്ടന് എന്നേക്കാള് സുന്ദരിയൊ സമ്പന്നയൊ ആയ മറ്റൊരു കൂട്ടിയോടൊപ്പം എവിട്യോ കഴിയ്യുന്നു...'
സന്തോഷത്തിന്റേയും അതു പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലും പല മാറ്റങ്ങള്‍ വന്നെങ്കിലും വിഷാദത്തിനും സങ്കടത്തിനും അന്നും ഇന്നും ഒരേ ഭാവമാണു.. നിറഞ്ഞ കണ്ണൂകളും ഇടറിയ ശബ്ദവും അവള് മറയ്ക്കാന് ശ്രമിച്ചു പരാജയപ്പെട്ടു. വിഷയം മാറ്റാനായിട്ടാവണം കല്യാണചെക്കന്‍ 2 ദിവസം മുന്പാണൊ വീട്ടില് വരുന്നതു എന്നു ചോദിച്ചു കൂട്ടത്തില്‍ പരിഭവം പോലെ നീ നന്ദന്റെ കല്യാണത്തിനു പോലും വന്നില്ലല്ലോ രവീ എന്നും പറഞ്ഞു. കുട്ടിയുടെ നിര്‍ബന്ധം കാരണം ആവള്‍ മുന്നിലേക്ക് നടന്നു...നന്ദന്‍......ആ പേര് എന്റെ സ്മ്രിതി മണ്ഡലത്തില് അലയടിച്ചു...
തിരിഞ്ഞു നിന്നു ഞാന്‍ ഗിരീ കല്യാണത്തിനു വരില്ലെ എന്നു ചോദിച്ചു ..അവള്‍ തീര്‍ച്ചയായും എന്നു പറഞ്ഞു ചെറുതായി ചിരിച്ചു....
'ഗിരി ഞാനാണൊ അതൊ നന്ദനാണൊ സുന്ദരന്‍' ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി അവളോടു ചോദിച്ചിട്ട് ചോദിച്ചിട്ട്‌  തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളും....

ഓര്മ്മകള് വീണ്ടും 15 വര്ഷം പിന്നിലേക്ക് ഒന്പതാം ക്ളാസ്സിലെ വേനല്‍ അവധിക്കാലം. വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ ഞങ്ങള്‍ എന്നും നീന്തല്‍ക്കുളത്തില്‍ തന്നെയായിരുന്നു... ഇടയ്ക്കു ചില ദിവസങ്ങളില്‍ നന്ദന്‍ നേരത്തെ പോകും ആരോടും പറയാതെ ഒറ്റ മുങ്ങലാണു.. അന്നും അങ്ങനെ തന്നെ നടന്നു... അശോകന്‍ കുഞ്ഞമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയതിനാല്‍ ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്കാണു വീട്ടിലേക്ക് നടന്നതു. നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയതിനാല്‍  ഞാന്‍ വേഗം വീട്ടിലെത്താന്‍ കുട്ടപ്പായി ചേട്ടന്റെ വീടിന്നു പിന്നിലൂടെയാണു പോയതു... ആള്‍താമസം ഇല്ലാത്ത വീടായിരുന്നു അതു. അകത്തു എന്തൊ ശബ്ദം കേട്ടാണു ഞാന് ആകത്തെക്കു നൊക്കിയതു. എനിക്ക് വശ്വസിക്കാന്‍ ആയില്ല..നന്ദന്‍ പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നനായി നില്ക്കുന്നു കൂടെ ഉള്ളതു ചരുവിലെ ബെന്നിച്ചന്‍. ബെന്നിച്ചന്റെ വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചില്‍ നിറയെ കറുത്ത രോമം, ബെന്നിച്ചന്‍ ക്വാറി തൊഴിലാളി ആണു അതുകൊണ്ടൂതന്നെ ഉറച്ച ശരീരം.. കാണാനും സുന്ദരനാണു... നന്ദന്റെ മുഖം ബെന്നിച്ചന്റെ നെഞ്ചോടൂ ചേര്‍ന്നിരുക്കുന്നു.. ഇടയ്ക്ക് ബെന്നിച്ചന്‍ നന്ദന്റെ ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകള് വായിലാകി നുണയുന്നു.. ആപ്പോളെല്ലാം നന്ദന്റെ കണ്ണൂകള് അടഞ്ഞു പോകുന്നു.. ബെന്നിച്ചന്‍  മുണ്ടു ആഴിച്ചു നിലത്തു വിരിച്ചു ഇപ്പോളാണു ഞാന്‍ ശരിക്കും ഞെട്ടിയതു... ഒരു വലിയ നേന്ത്രക്കായയുടെ വലിപ്പമുണ്ട് ആയാളുടെ ലിംഗത്തിന്നു. അതിങ്ങനെ വടിപോലെ നിന്നു വിറയ്ക്കുന്നു. നന്ദന്‍ കുനിഞ്ഞ് അതിന്മേല് ഉമ്മ കൊടുത്തു.. അതിന്റെ അറ്റം വായിലാക്കി ബെന്നിച്ചന്‍ അതു മുന്നൊട്ടും പിന്നോട്ടും ആക്കികൊണ്ടിരുന്നു.. ബെന്നിച്ചന് മുണ്ടിനു മുകളില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു എനിക്കിപ്പോള് ബെന്നിച്ചന്റെ ലിംഗം വളരെ വ്യക്തമായി കാണാം...സത്യത്തില്‍ അതിലൊന്നു പിടിക്കന്‍ എനിക്കും ആഗ്രഹം തോന്നി. നന്ദന്‍ ബെന്നിച്ചന്റെ മുകളില്‍ കിടന്നു.. നന്ദന്റെ നാവ് ബെനിച്ചന്റെ മീശയിലും കവിളിലും ചുണ്ടിലും വായ്ക്കുള്ളിലും ഇഴഞ്ഞു. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു നന്ദന്‍ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു ബെന്നിച്ചന്റെ സാധനത്തില് നാവിനാല്‍ നക്കികൊണ്ടിരുന്നുഇടയ്ക്ക് ബെന്നിച്ചന്‍ അതു അവന്റെ വായിലേക്ക് കയറ്റുകയും ഇരക്കുകയും ചെയ്തു.. ബെന്നിച്ചന്‍ ഇടയ്ക്കെല്ലാം നന്ദുമോനെ മുഴുവന്‍  തിന്നെടാ എന്നെല്ലാം പറയുന്നുണ്ട്.. മുഴുവന്‍ ഇനിയും കാണണം എന്നു ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നിട്ടും നേരം ഇരുട്ടിയതിനാല്‍ ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്ക് ഓടി.... ആടുത്ത ദിവസം ഞാന്‍ നന്ദനെ കണ്ടപ്പോള്‍ കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ കാര്യം ചോദിച്ചു. ആദ്യം അവനൊന്നു ഭയന്നെങ്കിലും പിന്നിട് അവന് സംഭവിച്ചതു പറഞ്ഞു... ബെന്നിച്ചന്റെ സാധനത്തില് പിടിക്കാനും ഉമ്മകൊടുക്കാനും നല്ല രസമാണെന്നു അവന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള് എനിക്കും കൊതിതോന്നി.... രണ്ടു മൂന്നു ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പൊള് വഴിയില് വെച്ചു ബെന്നിച്ചനെ കണ്ടു.. 'രവിക്കുട്ടാ നന്ദുമോന്റെ ഒപ്പം ഒരു ദിവസം വീട്ടിലേക്ക് വാ.... ബെന്നിച്ചേട്ടന് ചില കാര്യങ്ങള് കാണിച്ചു തരാം' എന്നു പറഞ്ഞു.... 'ഇപ്പൊ കാണീക്കവൊ' എന്നു ഞാനും ചോദിച്ചു...... ബെന്നിച്ചന് ചിരിച്ചു...നല്ല ഭംഗിയുണ്ട് ബെന്നിച്ചന്റെ ചിരി കാണാന്‍. 'ഇപ്പൊ ഒരുമ്മ തരട്ടെ എന്നുബെന്നിച്ചന്‍'... ഞാന്‍ അടുത്തെക്കു ചെന്നു... പരിസരത്തൊന്നും ആരുമില്ല എന്നുറപ്പാക്കിയിട്ട് ബെന്നിച്ചന്‍  എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. എന്റെ കുഞ്ഞുചുണ്ടൂകള്‍ മുഴുവന്‍ വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി.. എന്തു രസമായിരുന്നു. ബെന്നിച്ചന്റെ ഉമിനീര്‍  എന്റെ ചുണ്ടുകള്ക്കു ഇടയിലൂടെ ഒഴുകി.... പെട്ടെന്നു തന്നെ ഞാന്‍ ബെന്നിച്ചന്റെ മുണ്ടിനുമുകളില് പിടിച്ചു . പക്ഷെ  ബെന്നിച്ചന്‍ പറഞ്ഞു ഇപ്പൊ വേണ്ട മറ്റെന്നാള് കൂനിത്തറ പൂരമല്ലെ അന്നു രാത്രി നന്ദുവുമായി വീട്ടില് വന്നാമതി.. ഇപ്പൊ രവികുട്ടന്‍ പൊയ്ക്കൊ.....അതൊരു തുടക്കമായിരുന്നു......

ഓരൊന്നു ചിന്തിച്ച് വീട്ടുപടിക്കല് എത്തിയതു അറിഞില്ല.... ബെന്നിച്ചനെ ഓര്ത്തിട്ടാണൊ അതൊ നന്ദനെ ഓര്ത്തിട്ടാണോ പാന്റ്സിനുള്ളില് ഒരു അനക്കം....വളരെ നേരത്തെ ഞാന്‍ കിടന്നു. ബാംഗ്ലൂരില്‍ ആയതിനാല്‍ പിന്നെ എന്നും കിടക്കുമ്പോള് 12 മണി കഴിയും... തിങ്കളാഴ്ച്ച എന്റെ വിവാഹമാണു...നന്ദനെ ഞാന്‍ വിളിച്ചിട്ടില്ല. അവസാനമായി അവനോടു സംസാരിച്ചിട്ടു 4 വര്‍ഷത്തൊളമായിരിക്കുന്നു. ഏന്തിനാണു ഞങ്ങളിക്കിടയില് ഇത്രയ്ക്കു അകലം..? സാരമില്ല... ഒരിക്കല്‍ നമ്മുടെ എല്ലമായിരുന്ന ചിലര്‍ പിന്നീടൊരിക്കല്‍ നമ്മുടെ ആരുമല്ലാതായിതീരും, ഒരിക്കല്‍ നമ്മുടെ പരിചയത്തില് പോലും ഇല്ലാതിരുന്ന ചിലര്‍ നമ്മുടെ ആരൊക്കയൊ ആയി തീരുകയും ചെയ്യും.. അമല വിളിക്കുന്നു വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങളുടെ വിശേഷം അറിയാനാണു. ഒത്തിരിനേരം സംസാരിച്ചു... ഇടയ്ക്ക് നന്ദനും വിഷയമായി... അവന്റെ വീട്ടില്‍ അച്ഛന്‍ ക്ഷണിച്ചിട്ടുണ്ടാകും അതുമതി... ഓര്‍മ്മകളെ കൊണ്ടു ഒരു രക്ഷയുമില്ല... കൂനിത്തറ പൂരത്തിന്റെ ആഖോഷത്തിമിര്‍പ്പിലേക്ക് അവരെന്നെ ക്ഷണിക്കുക്കയാണു....

അതിരാവിലെ തന്നെ കുളിച്ചു അമ്പലത്തില്‍ പോയി പൂരം ദിവസമായതിനാല്‍ നാട്ടില്‍ എല്ലാവര്ക്കും നല്ല ഉത്സാഹമായിരുന്നു.. ആ ദിവസങ്ങ്ലിലൊക്കെ ആളുകള്‍ തമ്മില്‍ എന്തൊരു പരസ്പരസഹകരണമായിരുന്നു. ഇന്നു മനുഷ്യന്‍ മനസ്സിനു ചുറ്റും മതിലുകള്‍ ഉയര്ത്തിയിരിക്കുന്നു... ഞാന്‍  എന്റേതു എനിക്ക്.. അത്രേ ഉള്ളു .. കാടുകയറുന്നില്ല, എങ്ങനെയെങ്കിലും വൈകുന്നേരം ആവാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച ദിവസമായിരുന്നു അത്... ഞാന്‍ നന്ദന്റെ വീട്ടില്‍ കിടക്കുമെന്നും നന്ദന്‍ എന്റെ വീട്ടില് കിടക്കുമെന്നും ഞങ്ങള് കള്ളം പറഞ്ഞു... 6 മണിയോടുകൂടി ഞങ്ങള്‍ ബെന്നിച്ചന്റെ വീട്ടിലെത്തി... ബെന്നിച്ചന്‍ പഴയ ഒരു സൈക്കിള് ശരിയാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഷര്‍ട്ടിട്ടിരുന്നില്ല... ശരീരം നിറയെ കറുത്തു ചുരുണ്ട രോമങ്ങള്‍. 'നന്ദുമോനും രവികുട്ടനു നേരത്തെ ഇങ്ങു പോന്നൊ.. 2 പേരും അകത്തു പോയിരുന്നോ..ചെട്ടന്‍ ഇപ്പൊ വരാം' എന്നു പറഞ്ഞു... ബെന്നിച്ചന്റെ അമ്മ അമ്പലത്തില്‍ ഭജനയിരഇക്കുന്നതിനാല്‍ അന്നു ബെന്നിച്ചന്‍ വീട്ടില്‍ തനിച്ചായിരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞ് ബെന്നിച്ചന്‍  അകത്തു വന്നു. 'മക്കളെ ചേട്ടന് കുളിച്ചിട്ടു വരം അപ്പിടി വിയര്പ്പാണു' എന്നു പറഞ്ഞു...
'കുറേ കഴിഞു കുളിക്കാം ബെന്നിച്ചേട്ടാ ഞങ്ങള്‍ക്കും കുളിക്കണം' എന്നു നന്ദന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ 'ശരി നന്ദുമൊന് പറയ്യുന്നതുപോലെ' എന്നു പറഞ്ഞു ഏട്ടന് ഞങ്ങളുടെ അരികില്‍ വന്നിരുന്നു. നന്ദന്‍ ബെന്നിച്ചന്റെ ഉറച്ച നെഞ്ചില്‍ കൈ വെച്ചു ബെന്നിച്ചന്റെ കവിളില് ഉമ്മവെച്ചു തുടങ്ങിയ നന്ദന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ ബെന്നിച്ചന്റെ വായ്ക്കകത്തായി... ഒരുകൈകൊണ്ട് ഏട്ടന്‍ നന്ദനേയും മറുകൈകോണ്ട് എന്നേയും ബെന്നിച്ചന്‍ നെഞ്ചോടു ചേര്ത്തു. ബെന്നിച്ചന്റെ അരമുള്ള നാക്ക് നന്ദന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ ഇഴയുന്നു... എന്റെ ചുണ്ടകള്‍ക്കരികിലാണു ബെന്നിച്ചന്റെ തവിട്ടു നിറമുള്ള തടിച്ച മുലകണ്ണ്. ഞാന്‍ പതിയെ അതിലുമ്മ നല്കി. അതു വായിലാക്കി നുണഞ്ഞു.. ബെന്നിച്ചന്റെ വിയര്പ്പിന്റെ സുഖകരമയ മണം മൂക്കിലും ഉപ്പുരസം നാവിലും ഞാന്‍ ആസ്വദിച്ചു. നന്ദന്‍ താഴെ ഇരുന്നു ബെന്നിച്ചന്റെ മുണ്ടുആഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.... ബെന്നിച്ചന്‍ തല താഴ്ത്തി എന്റെ നെറ്റിയില് ചുമ്പിച്ചുപതിയെ ആ ചുണ്ടുകള് എന്റെ മുഖത്താകമാനം ഉമ്മകള്‍ നല്കി... ബെന്നിച്ചന്റെ നാവ് എന്റെ വായില്‍  ഓടികളിച്ചു.. ഞാനും ബെന്നിച്ചന്റെ വായ്ക്കുള്ളില് നാവ് കടത്തി ..എന്റെ കൈകള്‍  ബെന്നിച്ചന്റെ വലിയ നെഞ്ചിലെ രോമങ്ങളില്‍ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു..ബെന്നിച്ചന്‍ മലര്ന്നു കിടന്നു, ഞാന്‍ നന്ദനെ നോക്കി അവന് ബെന്നിച്ചന്റെ വലിയ കൊടിമരത്തില്‍ ആസ്വദിച്ചു നാവോടിക്കുകയാണു. എനിക്കും ആഗ്രഹം തോന്നി. ഞാനും ആതില്‍ പിടിച്ചു എന്തൊരു ചൂടാണാതിനു. ഞാനും അതില്‍ നാവു ചേര്‍ത്തു ഇട്യ്ക്കു എന്റേയും നന്ദന്റെയും നാവുകള്‍ കൂട്ടിമുട്ടി... ബെന്നിച്ചന്‍ എന്റെ മുടിയിഴകള്‍ക്കിടയില്‍ കൈകള്‍ ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. ബെന്നിച്ചന്റെ കൊടിമരത്തില്‍ ഞങ്ങള്‍ ആറുമാദിച്ചു എന്നു തന്നെ പറയാം.... അന്നു രാത്രി മുഴുവനും ദീര്‍ഖങ്ങളല്ലാത്ത ഇടവേളകളിലും ബെന്നിച്ചന്‍ ഞങ്ങളെയും ഞങ്ങള്‍ ബെന്നിച്ചനേയും ആറിഞ്ഞു, ആസ്വദിച്ചു.. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല് 3 വര്‍ഷം ബെന്നിച്ചനും പുള്ളിയുടെ അസാമാന്യ കൊടിമരവും ഞങ്ങളുടെതു മാത്രമായിരുന്നു... ഞങ്ങള്‍ പ്രീഡിഗ്രിക്കു പടിക്കുമ്പോളാണു ബെന്നിച്ചന്റെ വിവാഹം... അതിനിശേഷം ഞങ്ങള്‍ ശാരീരികമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല.. പക്ഷെ ഞാന്‍ നാട്ടില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന അത്രയും കാലം ഞങ്ങള്ക്കിടയില്‍ ഊഷ്മളമായ ബന്ധം നിലനിന്നിരുന്നു.. ബെന്നിച്ചന്റെ അഭാവം ഞങ്ങള്‍ ആറിഞ്ഞതേയില്ല... കാരണം..ഞാനും നന്ദനും ആത്രയ്ക്കു അടുത്തിരുന്നു...ഞങ്ങള്‍ 2 ശരീരവും ഒരാത്മാവുമായിരുന്നു എന്നു തന്നെ പറയാം.. എണ്ണമില്ലാത്ത ആത്രയും തവണ ഞങ്ങള് ശരീരം പങ്കുവെച്ചു. 22 വയസ്സുവരെ ഞങ്ങള്ക്കിടയില് ഞങ്ങള് മാത്രമെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു... അവന്‍ വളരെയേറെ സുന്ദരനായിരുന്നു.. ആരും കൊതിക്കുന്ന രൂപം അവനെ വേറിട്ടു നിര്‍ത്തി, പക്ഷെ ഞങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ചതുപോലെ തന്നെ ഒരു കൂനിത്തറ പൂരത്തിലാണു ഞങ്ങള്ക്ക് പിരിയേണ്ടി വന്നതും. ഞങ്ങളുടെ രതിക്രീഡകള് ആരോ കണ്ടു അമ്മയോടു പറഞ്ഞു.. അതു ആരാണെന്നു ഇന്നും എനിക്കറിയില്ല…അവന്റെ അമ്മ എന്നെ കാണാന്‍ അടുത്തദിവസം തന്നെ വന്നു... 'രവി, നീയും എനിക്ക് മകന് തന്നെ ആയിരുന്നു, നിനക്ക് എന്നൊടും നന്ദനോടും അല്പമെങ്കിലും ആത്മാര്‍ത്ഥതയുണ്ടെങ്കില്‍, രവി ഇനി നന്ദനുമായി ചങ്ങാത്തം തുടരരുത്. ഇതൊന്നും ശരിയല്ല കുഞ്ഞെ...'
അവനെ വെറുപ്പിക്കുക എന്നതു വളരെ ശ്രമകരമായിരുന്നു പക്ഷെ അമ്മ്യ്ക്കു വേണ്ടി ഞാന്‍ അവനില്‍ നിന്നും കാരണങ്ങളുണ്ടാക്കി അകന്നു.. കഴിഞ 4 വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്‍പ് അവന്റെ അമ്മ മരിച്ച ദിവസമാണു ഞാനവനെ അവസാനമയി കണ്ടതു.. അന്നു എന്റെ തോളില്‍ ചാരി അവന്‍ ഒത്തിരി കരഞ്ഞു. അവനു അമ്മ മാത്രമെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു... പക്ഷെ പിന്നീടൊരിക്കലും ഞാനവനെയൊ അവന് എന്നെയൊ ബന്ധ്പ്പെടാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല.... അവസാനമയി നാട്ടില്‍ വന്നു പോകുന്നതിനു മുന്പ് ഒരിക്കല്‍ ബെന്നിച്ചനുമായി ഞാന്‍ കൂടിയിരുന്നു, ചെരിയ വെള്ളമടിയില്‍ തുടങ്ങി ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ വെള്ളം കളഞ്ഞാണു അവസാനിപ്പിച്ചതു.. ബെന്നിച്ചന്റെ ഉരുക്കു ലിംഗം അന്നേന്നെ സ്വര്‍ഗ്ഗം കാണിച്ചു... ബെന്നിച്ചന്‍ ആദ്യമായി എനിക്ക് സക്ക് ചെയ്തു തന്നതും അന്നയിരുന്നു. ഇന്നും എന്നെ ആണുങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലും കൊതിപ്പിക്കാറുണ്ടെങ്കില്‍ അതു ബെന്നിച്ചന് തന്നെയാണു.

വിവഹ വേഷത്തില്‍ ഞാന്‍  മണ്ഡപത്തിന്‍ മുന്നിലെജനക്കൂട്ടത്തില്‍പലരേയും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. തൂണിനു സമീപം നില്ക്കുന്ന സുന്ദരരൂപം...നന്ദന്‍, ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.. അവനും അതീവ ഹ്രിദ്യമായി ചിരിച്ചു. അവന്റെ അരികില്‍ നില്‍ക്കുന്ന യുവതിയുടെ കയ്യിലെ കുഞ്ഞിനു ബാല്യത്തിലെ നന്ദന്റെ അതേ ചായ.. അവന്‍  എന്നെ നോക്കി ഭാര്യയോടു എന്തൊ പറഞ്ഞു... ഗിരിജ നന്ദന്റെ അടൂത്തെക്കു ചെനു എന്തൊ പറഞ്ഞു... അവന്‍ എന്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു...
'രവീ..' അവന്‍ എന്റെ കാതില്‍ വിളിച്ചു.. ഞാനവന്റെ മുഖത്തെക്കു നോക്കി..
'ഡാ അമ്മ എന്നൊടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് നിന്റെ അകല്ച്ചയുടെ കാരണം... നിന്നെ വിളിക്കന് ധൈര്യമില്ലഞ്ഞിട്ടാഡാ വിളിക്കത്തെ... നിന്നെ മറക്കാന്‍ എന്നിക്കുകഴിയുമൊ... നീ എന്റെ കൂടി രവിയല്ലേടാ..'
എനിക്കു കരച്ചിലും ചിരിയും വന്നു.. അവനും ചിരിച്ചു.... ലളിതമായ വേഷ ഭൂഷാദികളോടെ അമല മണ്ടപത്തില് എത്തി... അവളുടെ നെറുകയില് കുങ്കുമം ചാര്‍ത്തുമ്പോള്‍ അവള്‍ചോദിച്ചു..'നന്ദേട്ടന് വന്നോ..' ഞാന്‍ചിരിച്ചു ഹ്രിദയം തുറന്നു ചിരിച്ചു, അവളും.....പോകുന്നതിനു മുന്‍പ് ഞങ്ങള്‍ എല്ലാം ചേര്‍ന്നു ഫോട്ടോയ്ക്കു പോസ് ചെയ്തു.. ഞാനും അമലയും, നന്ദനും സുമയും, ഗിരിജയും മകളും ആശോകനും സുപ്രുവും. യാത്ര പറയുമ്പോള്‍ ഗിരിജ എന്നോടു രഹസ്യമായി പറഞ്ഞു..
'രവി നിങ്ങളുടെ അകല്‍ച്ചയ്ക്കു ഞാനും ഒരു കാരണകാരിയാണു.. അന്നതു ചെയ്തതു തെറ്റോ ശരിയൊ ആകാം.. പക്ഷെ ഞാനായിട്ടു അതു തിരുത്തിയിരിക്കുന്നു, നിങ്ങള്‍ എന്നും നല്ല സുഹ്രുത്തുക്കള്‍ ആയിരിക്കണം... അരല്പം വൈകി എന്നെറിയാം.. പക്ഷെ ജീവിതം ഇനിയും ഇല്ലെ രവീ.....പിന്നെ എന്നും ചോദിക്കാറില്ലേ നീയാണൊ അതൊ നന്ദനാണോ സുന്ദരന് എന്നു....അനാധാലയത്തിന്റെ നാലു ചുവരുകള്ക്കിടയില് ജീവിച്ചു തീരേണ്ടിയിരുന്ന അതീവ സുന്ദരിയല്ലാത്ത ഒരു പാവം പെണ്ണിനു ജീവിതം വെച്ചു നീട്ടിയ നീ തന്നെയാണു രവി സുന്ദരന്.....'
നന്ദന്റെ ഭാര്യ ഞങ്ങളുടെ അരികിലെക്ക് വന്നു .. 'രവിയേട്ടാ ..അങനേ വിളിക്കാല്ലൊ അല്ലേ. നന്ദേട്ടന്റെ പേഴ്സിലെ ഫോട്ടൊ കണ്ടുള്ള പരിചയമെ ഉള്ളു...' ഒരിക്കല്‍ കൂടി അവനെന്നെ തോല്പ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.. എന്റെ ഓര്മ്മകളില് ഇടയ്ക്കെങ്കിലും അവന് മറഞ്ഞുപൊയിരുന്നു. അവന്റെ ഓര്മ്മകളില്‍ ഞാനിന്നും.. കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു..
'രവിയേട്ടാ ക്യാമറ മുന്നിലുണ്ട്' അമല ചെറു ചിരിയ്യോടെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തി....
ഓര്മ്മച്ചെപ്പുകള്‍ അടയാതിരിക്കട്ടെ സ്നേഹം അണയാതിരിക്കട്ടെ..